RECENZJA YOUTUBE:

=== NIECO O GRZE ===

• STEAM = https://store.steampowered.com/app/1182900/A_Plague_Tale_Requiem/?curator_clanid=31951226
• Data wydania = 17 października 2022
• Producent = Asobo Studio
• Wydawca = Focus Entertainment
• Gatunek = Przygodowe, Akcja, Przygodowe akcji, Eksploracja, Filmowe, Fikcja interaktywna, Perspektywa trzeciej osoby, Klimatyczne, 3D, Realistyczne, Żeńska postać w roli głównej, Mroczne, Historia alternatywna, Poruszające, Dramat, Średniowieczne, Historyczne, Jednoosobowe, Tajemnicze, Narracja
• Recenzje użytkowników = 13.350
• Multiplayer =  BRAK
• Polska wersja językowa = Napisy
• Regularna cena = 170 PLN
• Wsparcie dla pada = JEST
• Gdzie kupić najtaniej? = https://gg.deals/game/a-plague-tale-requiem/

A Plague Tale: Requiem jest dziełem Asobo Studio wydanym na Steam 17 października 2022 roku. W grze towarzyszyć będziemy rodzinie, znanej z pierwszej części gry: brata o imieniu Hugo i jego starszej siostry Amicii, uciekających przed plagą roznoszoną przez zmutowane szczury.

Opowiedziana nam historia to sequel A Plague Tale: Innocence jednak ukończenie pierwszej części nie jest konieczne by dobrze się bawić, gdyż najważniejsze fakty zostaną nam przedstawione już z początkiem gry. Przemieszczamy się do Francji roku 1349 choć nie jest to gra historyczna oparta na faktach a fikcja literacka. Napotykamy tu znaną z poprzedniej części gry rodzinę “de Rune” uciekającą przed zarazą, której nieodłączną częścią jest obecność szczurów bez wahania atakujących ludzi i będących jednocześnie źródłem śmiertelnej zarazy a jedyne co je płoszy to światło i ogień. Znalezienie się w zaciemnionych miejscach to sposób na szybką śmierć.

Gra wygląda bardzo ładnie i pod tym względem autorzy naprawdę się przyłożyli. Lokacje są dopracowane i wyglądają naprawdę okazałe, przykuwając wzrok – szczególnie gdy widzimy jakąś szerszą panoramę otoczenia. Pewne obiekcje można mieć tu do mimiki postaci, gdyż twarze nie zawsze odpowiadają temu co próbują przedstawić. Akcja toczy się zarówno w świetle dziennym jak i też przeróżnych zaciemnionych zakamarkach, oraz nocą z księżycową tarczą na nieboskłonie. Przebywane przez nas lokacje są naprawdę różnorodne i ładnie wykonane. Kwiecista łąka, forteczne ruiny, ciasne zamkowe uliczki, rejon wybrzeża, las, śródziemnomorska wysepka czy też po wielokroć jakieś kazamaty gdzie źródłem nielicznego światła będą sporadycznie napotykane pochodnie i kaganki. Ruchy postaci są płynne a przeciwnicy w miarę inteligentni, zdolni zauważyć obecność postaci gracza i zareagować. Zarówno warstwa dźwiękowa jak i też ścieżka muzyczną dorównują temu co widzą nasze oczy i dobrze obrazują akcję dziejącą się na ekranie.

Rozgrywka jest liniowa, podzielona na 17 niezależnych od siebie rozdziałów w trakcie których sterowanie postacią oddawane jest pod pieczę gracza – a czasami przerywane też animowanymi scenkami po to by wprowadzić nas bardziej w klimat sytuacji. Miejscem akcji będą różne tereny od zamkniętych przejść po w miarę otwarte lokacje, które możemy samodzielnie eksplorować w poszukiwaniu ukrytych zagadek. Naszą misją zwykle będzie przedostanie się pomiędzy lokalizacjami co może być też wzbogacone o konieczność aktywacji jakiegoś mechanizmu pozwalając na usunięcie przeszkody blokującej dalsze przejście. Niekiedy dochodzi do tego element zagrożenia gdzie musimy się skradać unikając zarówno wykrycia przez przeciwników jak i też pożarcia przez szczury. Ponieważ te posiadają widoczny światłowstręt konieczne będzie rozpalanie kolejnych pochodni i ognisk by blask światła odparł natrętne stworzenia dzięki czemu bohaterowie będą w stanie przemknąć się pomiędzy nimi. Rozgrywka bardzo często przypomina skradankę, gdyż nasze postaci muszą pozostać w ukryciu. Ścigane przez strażników, wykorzystując kępy bujnych traw czy też elementy terenu pokroju budynków będą w stanie skryć swoją obecność. Nawet użycie miotanej procy musi być wykonane w odpowiednim momencie by strażnicy nie usłyszeli nas i nie zorientowali się co do naszej obecności. Niekiedy jednak zostaniemy wykryci i pozostaje albo rzucić się w wir walki bądź uciec ze strefy zdarzenia i skryć się gdzieś dalej by zainteresowanie strażników naszą obecnością nieco opadło. Potrafią oni także wszcząć alarm gdy natrafią na ciało współtowarzysza zatem miejsce ubicia przeciwnika też ma znaczenie – lepiej nie robić tego pośrodku uczęszczanych szlaków.

Poziomy są liniowe więc musimy wykonać ciąg określonych czynności choć zdarzają się momenty gdzie mamy nieco więcej swobody w eksplorowaniu otoczenia czy też sposobu wykonania niektórych zadań. W większości przypadków pośpiech nie jest wskazany – bardziej liczy się to byśmy pozostali niezauważeni – choć zdarzają się takie fragmenty gry, gdzie trzeba będzie na chwilę wcisnąć pedał prędkości do oporu i salwować się ucieczką przed swoistą rzeką szczurów zalewających wszystko w okolicy i nasze pomyłki i zwłoka będą wtedy surowo karane. Zwykle nie jest to wielki problem ponieważ gra bardzo często samoczynnie zapisuje się w checkpointach do których wracamy w przypadku odniesionej porażki. Jeśli coś nie zadziałało, wpadłeś na wroga czy też pożarły cię wszędobylskie szczury ponieważ poszedłeś o 2 kroki za daleko od źródła światła – to żaden problem. Gra przywróci cię do miejsca chwilę przed śmiercią i będziesz mógł spróbować kolejny raz, być może tym razem inaczej.

Duża część gry to chwile gdy przemieszczamy się, dając chwilę wytchnienia protagonistce i jej bratu, pozwalając odetchnąć po morderczej i wyczerpującej ucieczce. Bardzo często wpleciona jest w to konwersacja pomiędzy postaciami głównych bohaterów, tłumacząc nam tym samym zawiłość prowadzonej przez grę historii oraz wyjaśniając niektóre kwestie. W grze nie ma podpowiedzi ale niejednokrotnie wystarczy słuchać tego o czym wspominają prowadzone przez nas postaci by móc ukończyć dany poziom. Czasami można też po prostu utknąć co i mnie się zdarzyło na jednym z poziomów gdzie trzeba było uciec korzystając z drobnej szczeliny w pobliżu jednej ze ścian. Tu bardzo często jest to zawoalowane układem otoczenia i zwykle np. używając procy, która ma funkcję auto-celowania pomoże to zorientować się gdzie powinniśmy uderzyć. Czasami trzeba się przemieścić w inne miejsce by rozwiązanie stało się bardziej widoczne.

By móc zetrzeć się z przeciwnikami główna bohaterka korzysta z procy, którą miota kamienie w ich kierunku. W zależności od stopnia opancerzenia przeciwnika może go ona całkowicie wyeliminować lub też jedynie ogłuszyć. Na silniejszych wrogów otrzymamy kuszę z limitowanym zasobem amunicji przez co trzeba będzie uciekać się do użycia innych środków eliminacji czy też po prostu starać się unikać starć. W ostateczności, będąc zapędzonym w ślepy róg Amicia o ile posiada znaleziony gdzieś po drodze nóż, jest go w stanie wbić w przeciwnika uśmiercając go. Warto jest jednak unikać takiego rozwiązania ponieważ noże są niezbędne do tego by móc otworzyć napotykane co jakiś czas przenośne warsztaty dające nam nieco surowców. Wraz z postępem gry ilość rzeczy mogących służyć nam za środki bojowe będzie rosła prowadząc do pewnej dywersyfikacji każdego z dostępnych oręży.

Inną bronią z arsenału głównej bohaterki będzie kusza, która pozwoli powalić większość przeciwników choć znaleźć do niej amunicję w postaci bełtów też nie będzie zbyt łatwo. Dopiero w “end-game” uda się pozyskać zdolność specjalną, która umożliwia wyjmowanie ich z ciał poległych przeciwników. Napotkamy także silnie opancerzonych rycerzy, przy których i kusza nam nie pomoże. Wtedy trzeba będzie wykazać się sprytem i korzystając z elementów otoczenia zdezorientować i pozbawić przeciwnika zbroi niszcząc punkt mocowania na ich plecach co pozwoli rozprawić się w z nimi w tradycyjny sposób. Do tego dojdzie jeszcze możliwość użycia znalezionych w trakcie podróży waz, pozwalających na podpalenie okolicznego terenu paląc żywcem przeciwników czy też zasnuwających okolicę dymem, wprowadzając zamieszanie i dywersję oraz gasząc źródła ognia dzięki czemu rzucą się na nich okoliczne szczury skutecznie ich eliminując.

Amicia przemierzając świat gry w napotykanych kufrach i wszelkich zakamarkach będzie mogła zdobyć różne surowce, które po przetworzeniu umożliwią jej wytworzenie docelowych elementów: ognia, płynnej łatwopalnej mazi czy też środka pozwalającego zgasić np. pochodnię wroga przez co zostanie on zaatakowany przez szczury. Amicia będzie mogła wykorzystać wspomniane produkty w trakcie walki czy to rzucając je ręcznie, z użyciem procy, kuszy czy też wspomnianych waz. W zależności od wybranej formy aktywacji zastaniemy różny efekt. I tak środek zapalny z użyciem procy pozwoli nam rozniecać odległe ogniska bądź latarnie i pochodnie, których blask otworzy nam ścieżkę przejścia pośród terenu opanowanego przez szczury. Może zostać wykorzystany do podpalenia butli z oliwą umożliwiając postawienie wroga w ogniu – a w przypadku bezpośredniego ataku na przeciwnika spowoduje, iż jego ubranie zajmie się ogniem przez co zdezorientuje go na chwilę gdyż będzie musiał je zagasić. Jeśli użyjemy do tego wazy to powstanie coś na wzór granatu zaś kusza da nam możliwość podpalenia bełtów, które wbite w jakiś element otoczenia przez chwilę będą robić za źródło światła umożliwiając przemknięcie w pobliżu szczurzych skupisk. Ponadto bohaterka zbiera też tzw. resztki, które wraz z zebranymi narzędziami posłużą jej do ulepszania posiadanych umiejętności.

Pod pieczę gracza oddano też możliwość zdobywania doświadczenia i rozwijania umiejętności postaci. Są one pasywne, pozyskiwane zależnie od naszego zachowania w grze – od tego czy gramy ostrożnie i preferujemy skryte przemykanie pomiędzy przeciwnikami czy też wolimy nawiązywać walkę bądź aktywnie tworzyć i korzystać z mieszanek alchemicznych przy każdej okazji. Niestety, mają one nikły wpływ na samą rozgrywkę.

Drugą linią rozwijanych zdolności są te aktywne. Zbierając narzędzia i “resztki” Amicia może ulepszać przydatne zdolności, według twojego wyboru. Proca zdobędzie możliwość dwukrotnego oddania strzału, ogłuszając też przeciwników na dłużej. Kusza zyska możliwość szybszego przeładowania, pozwoli nam nosić więcej bełtów – oraz pozyskiwać bełty z ciał zabitych przeciwników. Rozwój zdolności alchemicznych da możliwość noszenia ze sobą większej ilości odczynników oraz uczyni bardziej śmiercionośnymi rzucane słoje dając możliwość podpalania przeciwników. Rozwój zdolności z zakresu sprzętu zwiększy pojemność kieszeni postaci pozwalając nieść więcej odczynników, noży czy też pirytu pozwalającego uchronić postać przed śmiercią w krytycznych przypadkach oblężenia ze strony szczurów. Linia akcesoriów zaś pozwoli na rozłożenie nadmiarowych znalezionych zasobów na resztki, dzięki czemu łatwiej będzie zebrać je celem kolejnych ulepszeń umiejętności postaci oraz da też możliwość pozbycia się wymogu posiadania narzędzi do aktywacji ulepszeń co ułatwi ich odblokowywanie.

Wraz z rozwojem skazy u chłopaka pozyska on nadprzyrodzone moce, które będzie starał się okiełznać i wykorzystać do swoich celów. Da mu to możliwość kontrolowania znajdujących się w okolicy szczurzych mas, pozwalając na wykrywanie przeciwników, kierowanie na nich szczurzej agresji czy też przemieszczenie ich w inne miejsce by bohaterowie mogli bezpiecznie przebiec przez zajmowany przez nie uprzednio obszar.

Bohaterka niejednokrotnie stanie przed trudnymi wyborami, gdy sytuacja będzie wymagać od niej zabicia nacierających przeciwników w imię własnego przetrwania. Będzie się oczywiście starać chronić swego młodszego braciszka przed okropieństwami otaczającego ich świata jednak nie zawsze będzie to możliwe. Przemoc i zepsucie usilnie wdziera się do ich spokojnego dotąd życia, nie dając chwili wytchnienia i bezustannie pchając ich niemiłosiernie naprzód. Wielokrotnie otrą się o widmo śmierci cudem go unikając ale i same zdarzenia oraz postępująca plaga sprawiają, że trupy dosłownie walają się po ulicach.

W czasie swojej podróży napotkają też postaci drugoplanowe, które zostają ich sojusznikami udzielając nam swoich umiejętności pomagając nam i chroniąc przed wrogiem. Ich życiowe cele nie zawsze będą współbieżne z naszymi wskutek czego niekiedy ich drogi rozejdą się z nami by za chwilę los znów je ze sobą scalił. Znajomość obu stron nie zawsze kończy się pozytywnie i niekiedy ma katastrofalny finał. Są jednak barwne, o wyrazistym charakterze i każda z nich niesie ze sobą jakąś historię z którą jesteśmy zaznajamiani poznając kierujące nimi intencje. Czasami skrywają swój prawdziwy cel zaskakując nas – co znacząco wpływa na rozwój wydarzeń w grze. Zaraza i potok zdarzeń nie oszczędzają nowo poznanych znajomych i ci niejednokrotnie giną. Dotąd poukładany świat wywraca się o 180 stopni a linia zdarzeń niekiedy będzie zmuszać bohaterów do niekonwencjonalnych zachowań.

By nie zniszczyć wam historii zdradzę jedynie skrawek tajemnicy, iż rodzeństwu uda się w końcu rozwiązać tajemnicę skazy trapiącej chłopca i dojść do źródła samego problemu choć samo zakończenie gry jest nieco zaskakujące i pozostawia pewien niedosyt gdyż zdążyliśmy się już zżyć z dwojgiem bohaterów.

OCENA: POZYTYWNA = 8/10

Gra bardzo przypadła mi do gustu i przeszedłem ją w ciągu 22 godzin (na najłatwiejszym poziomie). Początkowo historia zawarta w rozgrywce nie jest do końca jasna, ale dosyć szybko podejmujemy kontekst by zrozumieć bieg historii.

W grze napotkamy też kilka irracjonalnych i przeczących logice zachowań. Zdarzały się sytuacje, iż wydawałoby się bezpieczna ścieżka z dala od szczurzych skupisk gdzieś jedynie z kilkoma szczurami w oddaleniu okazywała się zawodną – nagle na Amicię rzucała się cała horda myszowatych wyjątkowo szybko ją uśmiercając. Podobnie działo się niekiedy ze schodami. Zwykle szczury odpuszczały lecz niekiedy zachowywały się niekonsekwentnie goniąc nadal za postacią. Tak samo potok szczurzej rzeki, dosłownie rozsadzającej wszystkie budynki czy też burzące donośne zamkowe mury zdolne oprzeć się natarciu wrogich wojsk – to było trochę bezsensowne i przeczyło zdrowemu rozsądkowi.

Nieco bez sensu było też to, że uciekając z jednej lokacji do innej postać zamyka za sobą drzwi na zasuwę i to okazuje się całkowitym rozwiązaniem problemu. Wszyscy na zewnątrz o niej zapominają i nie ma już problemu, prawda?

Rozgrywka jest dosyć ciekawą opowieścią choć sama aktywność postaci jest wymuszona do liniowej ścieżki zdarzeń i wykonania tego w sposób zakładany przez autorów gry dając nam niekiedy skąpy wybór w samej metodzie realizacji. Akcja chwilę po rozpoczęciu wciąga i prowadzi gracza dalej – jednak mam nieodparte wrażenie, że sama końcówka historii została zrobiona “po łebkach” i w pewnym momencie zakończenie znacznie przyspiesza i trochę psuje cały budowany do tej chwili efekt. Tym bardziej, iż do gry wkracza jakaś doza fantastyki z podróżą w niebycie i poszukaniem dziwnych monumentów co według mnie nie do końca licuje ze schematem opowieści.

Największym minusem gry jak dla mnie było brak jasnych wskazań tego co należy wykonać by móc posunąć historię dalej, gdyż trafiłem na kilka miejsc gdzie utknąłem. Po krótkich poszukiwaniach udało się samemu znaleźć właściwe rozwiązanie jednak w dwóch przypadkach musiałem wspomóc się solucjami gry ponieważ nie mogłem dojść co jest zamierzeniem autorów. W większości przypadków (choć nie zawsze) postać mówi nam na początku rozdziału co należy wykonać jednak raz, że może nam to umknąć i dwa, że nie zawsze jest to jednoznacznie zrozumiałe i czytelne.

Tak więc gra była ciekawą opowieścią na kilkanaście godzin rozgrywki choć trzeba przyznać, iż niektóre z jej momentów wyglądają na wymuszone rozciągnięcie akcji. Różnorodne miejsca w jakich prowadzona jest rozgrywka, dobrze wymodelowane i budujące atmosferę przyciągają wzrok, budują napięcie i pozwalają graczowi wczuć się w oferowaną nam opowieść. Dobra zabawa na dłużej, choć z liniową rozgrywką przypominającą nam niekiedy uczestnictwo w wyreżyserowanym filmie. Bynajmniej – polecam!

Screeny: